ปลาทองในประเทศเวียดนาม

ปรากฎว่าปลาทองนอกจากนี้ยังมี"ตัวแปร"ที่ไม่ซ้ำกันจำนวนมากประทับใจมาก!

ปลาทองเป็นหนึ่งในสายพันธุ์ในบ้านของเก่าแก่ที่สุดของโลก เริ่มต้นการเพาะพันธุ์ปลาทองจากเพลงจีนในสมัย​​ราชวงศ์ในปี 960 BC ถูกขายกันอย่างแพร่หลายในภายหลังราชวงศ์หมิง (1368-1644 AD) ใน 1500 AD, มันถูกนำไปยังประเทศญี่ปุ่นและในยุโรปมากขึ้นกว่าสองศตวรรษต่อมา

เมื่อเวลาผ่านไปการพัฒนาของปลาทองมีความหลากหลายมากขึ้นกับสายพันธุ์ใหม่ ๆ อีกมากมายที่ผลิตโดยวิธีการผสมพันธุ์ นี่คือบางส่วนที่เป็นเอกลักษณ์ของสายพันธุ์ปลาทองและตัวแทนมากที่สุดที่ถูกเลือกออก

1 ฟอง Suihogan ปลาทองตา

สายพันธุ์ที่ไม่ซ้ำกันของปลาจากประเทศจีนจะเรียกว่าเพราะตาของมันเป็นสองถุงขนาดใหญ่เต็มไปด้วยน้ำเพื่อขยาย เราไม่ได้มีครีบหลังและผู้ใหญ่ในขนาด 15-17 ซม.

2 ปลา Ranchu

กับญี่ปุ่น, ปลานี้ถือเป็น"King of ปลาทอง"ประทับใจในความงามที่หายากของมัน เป็นผลจากการผสมพันธุ์ข้ามของปลาสิงโตในประเทศจีน, ปลาทอง Ranchu ไม่มีครีบและจำนวนมากของสีที่แตกต่างกัน

3 ผีเสื้อหาง Jikin

Jikin ปลาสวยงาม, น่ารัก, หายากมาก แต่เชื่อว่ามีต้นกำเนิดมาจากประเทศญี่ปุ่น คุณสมบัติเด่นที่สุดคือ X - หางที่มีรูปร่างและสีขาวที่มี"จุด"เป็นที่น่าประทับใจและริมฝีปากของเขาครีบสีแดง

4.Ca ตา Demekin กล้องโทรทรรศน์

ปลานี้มีตาขนาดใหญ่ที่ไม่ซ้ำกันและมีสีสันด้วยสีที่แตกต่างกันเช่นสีแดง, สีแดงสีขาว, สีดำหรือน้ำตาล แม้ว่าตาไปเช่นวิสัยทัศน์ แต่ของเราเป็นอย่างดีและไม่แนะนำให้เก็บไว้กับชนิดอื่น ๆ ในถังเดียวกัน

5 ปลา Oranda

Oranda, ปลาสวยงามที่มาจากประเทศจีนและญี่ปุ่นโดยหมวกเช่นราสเบอร์รี่ที่อยู่ด้านบน ปลาเหล่านี้เป็นที่รู้จักกันดีและเป็นที่นิยมทั่วทุกมุมโลกโดยที่"ปีก"ในที่ดีที่สุดแน่นอนของพวกเขาและหางที่สี่สาขาที่ไม่ซ้ำกัน"หนึ่งในประเภท."

6 ตาปลาในตับท้องฟ้า Choten

ปลาแปลก ๆ จากจีนและเกาหลี เรามีดวงตาเช่นตาปลาเพื่อ Demekin กล้องโทรทรรศน์ แต่มักจะมองกลับขึ้นไปมองที่แปลกมากกว่า ร่างกายมีรูปร่างเหมือนปลาตอร์ปิโดที่ไม่มีครีบบน

7 Lionchu สิงโตปลา

นี้เป็นปลาเช่น"หายากยากที่จะหา"ในประเทศไทยได้รับการอบรมจากเดิมที่พบบ่อย - สิงโตและ Ranchu หัวขนาดใหญ่และเครื่องชั่งน้ำหนักสีที่ไม่ซ้ำกันเป็นที่น่าประทับใจอย่างยิ่งคุณสมบัติที่โดดเด่นของปลานี้

8 Ryukin ปลา

ปลาที่มีสีสันเป็นประกายเงางามจากประเทศญี่ปุ่นที่มีครีบขนาดใหญ่และจมูกโค้ง"ปากแข็ง"ดูคุณสมบัติที่น่าประทับใจมาก ในแง่ของการเพาะพันธุ์ที่ดีสามารถเข้าถึงปลา 21 ซม. ยาว

9 Calico ปลาหอยมุก

สีของปลานี้เป็นส่วนผสมเหมือนสีโลหะเช่นสีแดง, สีเหลือง, สีเทาและสีดำมีลายเส้นตลอดให้มันมีลักษณะที่น่าประทับใจเป็นแน่แท้

10 ปลาทอง Hanafusa หรือ pompom

นี้เป็นปลาสวยงามยกเว้นเศษเนื้อจมูกขวาบนที่มีลักษณะค่อนข้าง"ปรับแต่ง"ร่างกาย แต่ยังมีสัญญาณที่แยกจากกันไม่ซ้ำกันเพื่อระบุตัวตนของปลานี้

11 ปลาเกล็ดมุก Chinsurin

ปลาแปลก ๆ จากประเทศญี่ปุ่นอีกครั้งกับตาชั่งที่มีลักษณะเหมือนอนุภาคสีมุกชื่อ Chinsurin

แหล่งอ้างอิง
http://kenh14.vn/c126/20110402112548295/an-tuong-voi-nhung-giong-ca-vang-doc-dao-nhat.chn

ปลาทองที่เกิดในประเทศจีน

ปลาทองที่จะได้รับรายงานว่าประมาณ 1500 ปีที่ผ่านมาจากนี้เป็นหัวหน้าของปลาทองปลาคาร์พทั่วไปที่มาจากประเทศจีนโดยทันทีที่เกิดภัยพิบัติ, ทำตอนนี้ของปลาทองจากนั้นจากช่วงปลายราชวงศ์ซ่ศตวรรษที่ 10 ขณะนี้การปรับปรุงพันธุ์และการเพาะพันธุ์ทำได้ในเอาจริงเอาจังในปลาทองต้นถูกเก็บไว้ในบ่อ อย่างไรก็ตามในถังหรือหม้อดินมานานหลายศตวรรษระหว่าง 13-16 ขึ้นอยู่กับเนื่องจากกฎหมายว่าด้วยการกลายเป็นงานที่ให้การปรับปรุงพันธุ์คือเป็นที่นิยมเป็นปลาที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำมากขึ้นในประเทศจีน, ปลาทองพันธุ์ยังคงแตกต่าง
เกิดกว่า 1,500 ปี! ยังคงพันธุ์‥อย่างต่อเนื่อง
ปลาทองมาที่ญี่ปุ่นจากประเทศจีนประมาณ 500 ปีที่ผ่านมาและได้รับการสิ้นสุดระยะเวลาการ Muromachi ที่ ความเจริญรุ่งเรืองเป็นพอร์ตการค้าที่มีคือซาไก (Sakai, โอซาก้า) ถูกนำเข้ามาปลาทองได้รับการรักษาที่มีคุณค่า อย่างไรก็ตามสงครามของญี่ปุ่นที่เป็นต้นฉบับในยุคของเทคโนโลยีการเลี้ยงปลาที่ไม่ได้แพร่กระจายได้โดยไม่ต้องจากนั้นอีกครั้งการแนะนำของจีนปลาทองในสมัย​​เอโดะ เอโดะคือโลกอย่างสงบสุขในระยะกลางซึ่งเป็นหนึ่งในวัฒนธรรมสมัยเอโดะตั้งแต่แพร่กระจายไปยังส่วนที่เป็นปลาทอง
มือลงไปยังประเทศญี่ปุ่น

เครนและปลาทองป๊อปอัพตาที่คุ้นเคยในประเทศญี่ปุ่น, สายพันธุ์เดิมสร้างในประเทศจีนSuihougan นอกจากนี้สิบมะเร็งเช่นผีเสื้อ, ปลาทองจากประเทศจีนยังมีคุณสมบัติที่หายากในรูปแบบที่แตกต่างกันจำนวนมาก
ปลาทองของเรามาจากประเทศจีน

ปลาทองบูมเอโดะ

ในตอนแรกเพียงแค่ฟุ่มเฟือยระดับบนและนักรบที่ปลายเอโดะที่จะทำอย่างแข็งขันคือการทำฟาร์มตอนนี้ คนจะสามารถที่จะซื้อบูมดึงดูดปลา ปลาทองหรือรูปภาพที่วาดเฟอร์นิเจอร์และชุดและเสื้อผ้าที่รูปแบบที่ยังปรากฏเป็น‥ ใส่ Ya เหยี่ยวในปลาทองปลาทอง Terai ได้กลายเป็นประเพณีในช่วงฤดู​​ร้อน
ปลาทองเกิดในประเทศจีน

การเลี้ยงปลา, หัวเข่าที่ถูกพระเจ้าเป็นความรักปลาทองของคุณเริ่มเป็นปลีกย่อยของซามูไรที่ ใน Nara Prefectureภูมิภาค Yamatokoriyama เป็นแหล่งเพาะพันธุ์ปลาทองที่จะแพร่กระจายข้าราชบริพารของพระเจ้าที่เป็นพื้นที่สำคัญในทางที่ถูกส่งลงมารุ่นต่อรุ่นนอกจากนี้ในหลายประเทศที่ชื่นชอบปลาทอง Yatomi นาโกย่า, โตเกียวภูมิภาค Edogawa ที่เข้าร่วมทั้งสามพื้นที่การผลิตที่สำคัญของการเลี้ยงปลาปี วันนี้กลายเป็นเมืองที่มีฟาร์มที่ลดลงใน Edogawa, โตเกียว, Saitama Prefecture เนื่องจากการทำการเกษตรที่เพิ่มขึ้น"ยามาโตะYatomi ไซตามะ Koriyama,"อาจกล่าวได้ว่าทั้งสามท้องถิ่นที่สำคัญพื้นที่เหล่านี้มีต้นกำเนิดในประเทศในการส่งออกปลาไปทั่วโลกของหลักสูตรยังได้รับความยุติธรรมอย่างแข็งขัน
ฟาร์มปลาทอง Yamato - Koriyama สำเร็จใน Edogawa Yatomi

ปลาทองที่ทันสมัย​​ของเรา
ปลาทองได้รับความนิยมมาตั้งแต่สมัยเอโดะก็ยังคงเป็นปลาสวยงามที่เราจะคุ้นเคย เมื่อทุกคนมีงานรื่นเริงผมคิดว่าประสบการณ์ในหลังคาของห้างสรรพสินค้า ฯลฯ ฉันซื้อปลาทองปลาทอง Suku กว่าไม่มีปลาทองน่ารักเป็นที่นิยมเป็นสัตว์เลี้ยงสำหรับเด็กและผู้ใหญ่รู้สึกอิสระที่จะเปลี่ยนแปลง นอกจากนี้ตามที่การตกแต่งภายในที่สวยงาม,ได้รับการดูและเสน่ห์ของปลาทองในมืออื่น ๆ เช่น roundfish Tosakin และมีการเพาะพันธุ์ปลาทองที่แข็งแกร่งเป็นที่นิยมเป็นเรื่องยากและมีราคาแพงได้รับการพิจารณาการประชุมดังกล่าวมีผู้ที่ชื่นชอบปลาทองทั่วประเทศที่ไม่เพียง แต่เก็บไว้เพียงแค่เฝ้าดูมันทำให้ปลาที่มากขึ้นการแข่งขันที่สวยงามมีหลายคนที่ออกมาในสังคม ยังมีวัตถุประสงค์เพื่อการเพาะเลี้ยงอย่างจริงจังในการเลี้ยงกลางแจ้งและบางทีอาจเป็นวิธีที่จะเพลิดเพลินไปกับต้นแบบปลา

แหล่งอ้างอิง
http://www.ne.jp/asahi/kinngyo/heya/rekishi.htm 

ชนิดปลาที่ดำเนินการเพาะพันธุ์เช่นเดียวกับปลาทอง

มีปลาสวยงามที่สำคัญอีกชนิดหนึ่ง ที่สามารถดำเนินการเพาะพันธุ์และการอนุบาลลูกปลาได้เช่นเดียวกับปลาทอง   ปลาสวยงามดังกล่าวคือ  ปลาคาร์พ  หรือ  ปลาแฟนซีคาร์พ   ซึ่งเป็นปลาที่มีการจัดลำดับชั้นอยู่ในวงศ์เดียวกันกับปลาทอง   และมีต้นตระกูลคล้ายกันมาก   การจัดการบ่อเพาะ   การเตรียมรัง   การคัดเพศ   และการจัดสัดส่วนเพศในการเพาะพันธุ์ปลาคาร์พ   กระทำคล้ายคลึงกับการเพาะปลาทอง   ต่างกันตรงที่บ่อเพาะปลาคาร์พจะมีขนาดใหญ่กว่าบ่อเพาะปลาทองค่อนข้างมาก   เนื่องจากพ่อแม่พันธุ์ปลาคาร์พจะมีขนาดใหญ่กว่าปลาทองมาก   และการผสมพันธุ์แต่ละครั้งแม่ปลาคาร์พ  1  ตัวจะให้ไข่เป็นจำนวนมาก   ตั้งแต่  20,000 - 50,000 ฟอง   การใช้บ่อเพาะที่มีขนาดเล็กเกินไป   จะทำให้ไข่มีการผสมต่ำเพราะความคาวที่เกิดขึ้น   ขนาดของบ่อเพาะที่เหมาะสมควรอยู่ระหว่าง  6 - 12  ตารางเมตร   สำหรับการแยกเพศของปลาคาร์พนั้นก็อาศัยความแตกต่างของตุ่มสิวเช่นกัน    ซึ่งตุ่มสิวของปลาคาร์พเพศผู้จะมีขนาดเล็กมาก     ไม่สามารถสังเกตุเห็นได้ด้วยตาเปล่าเหมือนกับของปลาทองเพศผู้   จะต้องใช้มือลูบสัมผัสที่บริเวณครีบหู   ซึ่งจะรู้สึกถึงความสากของตุ่มสิวที่มีได้อย่างชัดเจน  คือที่ครีบหูของปลาคาร์พเพศผู้จะมีความสากเนื่องจากตุ่มสิวที่มีอย่างชัดเจน   ส่วนครีบหูของปลาคาร์พเพศเมียจะลื่นมือเนื่องจากไม่มีตุ่มสิวเกิดขึ้น   โดยเฉพาะปลาคาร์พเพศผู้ที่มีความพร้อมในการผสมพันธุ์   ถ้าลองรีดที่บริเวณท้องเพียงเบาๆก็จะมีน้ำเชื้อสีขาวขุ่นไหลออกมาง่ายดายกว่าในปลาทองมาก   นอกจากนั้นปลาคาร์พเพศเมียที่มีรังไข่สมบูรณ์จะสามารถสังเกตุจากการขยายตัวของส่วนท้องได้ชัดเจน   ส่วนท้องจะค่อนข้างนิ่มและช่องเพศจะมีการขยายตัวนูนออกอย่างเด่นชัด   ส่วนการจัดการด้านอื่นๆตลอดจนการอนุบาลลูกปลาช่วงแรก   จะดำเนินการเช่นเดียวกับการอนุบาลลูกปลาทอง   แต่เมื่ออนุบาลลูกปลาช่วงแรกเป็นเวลาประมาณ  5 - 10  วันแล้ว   ควรปล่อยลูกปลาลงบ่อดินขนาด  200 -600  ตารางเมตร   หรืออนุบาลในบ่อซีเมนต์ขนาดใหญ่  ประมาณ  40 - 50 ตารางเมตร   เนื่องจากลูกปลามีปริมาณมาก   จึงจะทำให้ลูกปลาเจริญเติบโตดี

     

ภาพที่ 37  แสดงลักษณะปลาแฟนซีคาร์พสายพันธุ์ต่างๆ

                                                   ที่มา : http://www.koi-carps.com/enkaprkoi.php

   

 ภาพที่ 38  แสดงลักษณะบ่อเลี้ยงปลาแฟนซีคาร์พ

    

 ภาพที่ 39  ฟาร์มเพาะเลี้ยงปลาคาร์พในประเทศญี่ปุ่น 

                                                      ที่มา : http://www.koiwatergarden.com/japan.php   

การเลี้ยงปลาทอง

    เป็นการเลี้ยงเพื่อให้ปลาทองมีขนาดใหญ่เหมาะสมที่จะส่งตลาดต่อไป   บ่อเลี้ยงปลาทองควรเป็นบ่อซีเมนต์   มีขนาด  2 - 4  ตารางเมตร   และควรมีจำนวนหลายบ่อ   หากต้องการให้   ปลาเจริญเติบโตเร็วจะต้องจำกัดจำนวนปลาที่ปล่อยเลี้ยง   โดยปล่อยในอัตรา  50  ตัว  ต่อพื้นที่ 1  ตารางเมตร   ควรทยอยคัดปลาจากบ่ออนุบาลมาปล่อยลงบ่อเลี้ยง   จากนั้นเลี้ยงด้วยอาหารเม็ดประมาณ  40 - 60  วันปลาจะเติบโตจนสามารถส่งจำหน่ายได้   เมื่อส่งปลาออกจำหน่ายแล้วก็ทยอยคัดปลาจากบ่ออนุบาลมาปล่อยเลี้ยงอีกต่อไป   สำหรับลูกปลาที่เหลืออยู่ในบ่ออนุบาลซึ่งมีเป็นจำนวนมาก   ถึงแม้จะมีการให้อาหารดีและมีการถ่ายน้ำสม่ำเสมอ   ลูกปลาก็จะเจริญเติบโตขึ้นไม่มากนัก   เนื่องจากจำนวนปลาเป็นข้อจำกัด   แต่เมื่อถูกกระจายออกไปยังบ่อเลี้ยงก็จะสามารถเจริญเติบโตต่อไปได้

            ปัจจุบันมีการอนุบาลและเลี้ยงปลาทองในบ่อดิน  โดยใช้บ่อขนาด 100 - 200 ตารางเมตร

    

 ภาพที่ 33  แสดงลักษณะของบ่อดินที่ใช้อนุบาลและเลี้ยงปลาทองที่อำเภอบ้านโป่ง 

   

    

 ภาพที่ 34  ฟาร์มเพาะเลี้ยงปลาทองในประเทศจีน 

                                                        ที่มา : http://www.oufish.com/                          

       

 ภาพที่ 35  ฟาร์มเพาะเลี้ยงปลาทอง( Koriyama goldfish farm )ในประเทศญี่ปุ่น 

                                     ที่มา : http://www.panoramio.com/photo/1607893                          

    

 ภาพที่ 36  ฟาร์มเพาะเลี้ยงปลาทอง( Siamaquarium )ในประเทศไทย 

                                           ที่มา : http://www.siamaquarium.com/web/                          

การอนุบาลลูกปลาทอง

   บ่อที่จะใช้สำหรับอนุบาลลูกปลาทองควรเป็นบ่อซีเมนต์   ขนาด  4 - 10  ตารางเมตร   มีความลึกประมาณ  40 - 50  เซนติเมตร   เป็นบ่อที่สามารถถ่ายเทน้ำได้อย่างดี   โดยเฉพาะถ้าสามารถปรับระบบน้ำไหลได้จะทำให้ลูกปลามีความแข็งแรงมาก   เจริญเติบโตรวดเร็วและมีอัตรารอดดี   เพราะการระบายน้ำจะช่วยระบายของเสียหรือสิ่งขับถ่ายของลูกปลาออกไปได้เป็นอย่างดี ดังนั้นสิ่งสำคัญที่จะทำให้ลูกปลาเติบโตเร็วก็คือ   การระบายน้ำและการเปลี่ยนถ่ายน้ำเป็นประจำทุกวัน 

                การเลี้ยงลูกปลาทองหรือการอนุบาลจำเป็นต้องอาศัยสังเกตุเป็นหลัก   การจะกำหนดระยะเวลาที่แน่นอนกระทำได้ยาก   เริ่มจากลูกปลาที่ฟักออกจากไข่   ในช่วงแรกจะมีถุงอาหาร (Yolk  Sac) ติดอยู่ที่หน้าท้อง   ลูกปลาจะยังไม่กินอาหาร   สังเกตุได้จากการที่ลูกปลาจะเกาะอยู่ที่รังหรือผนังบ่อ   เมื่อลูกปลาใช้อาหารจากถุงอาหารหมดแล้ว   ลูกปลาจึงจะว่ายน้ำตามแนวระดับไปเรื่อยๆเพื่อหาอาหารกิน   ควรดำเนินการให้อาหารดังนี้

8.1 ช่วงแรก   เนื่องจากปลาทองเป็นปลาที่กินอาหารได้แทบทุกชนิด   จัดว่าเป็นปลาที่กินอาหารได้ง่าย    จึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใช้อาหารที่มีชีวิตในการอนุบาลลูกปลาทอง   การอนุบาลลูกปลาทองเลือกใช้อาหารได้ดังนี้

               ไข่ต้ม   ใช้ไข่ไก่หรือไข่เป็ดต้มสุก   แล้วเอาเฉพาะไข่แดงไปขยี้น้ำผ่านผ้าไนล่อนหรือกระชอน  จะได้น้ำไข่แดงเหมือนน้ำตะกอน  นำไปสาดให้ปลากิน   ควรใช้ไข่แดงเลี้ยงลูกปลาเป็นเวลา  3  วัน   ลูกปลาจะเคยชินกับการกินอาหารและกินอาหารเก่ง   ขนาดของลูกปลาก็จะโตขึ้นอย่างเด่นชัด

    

ภาพที่ 30  ลักษณะของลูกปลาทองที่ยังไม่ได้กินอาหาร (ซ้าย)

                                              กับที่ได้กินไข่ต้มแล้วที่ส่วนท้องจะมีสีขาว (ขวา)  

  

ภาพที่ 31  แสดงการใช้ไข่แดง

ขยี้ผ่านผ้าขาวบางเพื่อใช้เป็นอาหารเลี้ยงลูกปลาทอง  

                 อาหารผง   ใช้อาหารผงอนุบาลลูกปลาดุก   ใช้ให้ต่อจากการใช้ไข่ต้มได้เลย   โดยในช่วงแรกควรให้โดยโปรยลงบนผิวน้ำ   อาหารจะค่อยๆจมตัวลง   เลี้ยงต่อไปอีกประมาณ  5  วัน  จากนั้นควรเปลี่ยนวิธีให้จากการโปรยอาหารลงผิวน้ำ   เป็นนำอาหารผงมาคลุกน้ำพอหมาดๆ   อาหารพวกนี้จะมีคุณสมบัติในการปั้นก้อนได้ดี   แล้วจึงนำไปให้ปลา   ลูกปลาก็จะมาตอดกินอาหารได้เอง

                สำหรับในเรื่องของปริมาณอาหารที่จะให้ปลานั้น   เนื่องจากลูกปลามีขนาดเล็กมากการกำหนดปริมาณอาหารเป็นจำนวนตายตัวนั้นค่อนข้างยาก   เช่นการใช้ไข่แดง   ปริมาณที่จะให้แต่ละมื้อจะใช้ประมาณเท่าเมล็ดถั่วแดงต่อลูกปลาที่เกิดจากแม่ปลา  1  แม่  ผู้เลี้ยงต้องอาศัยการสังเกตและการเอาใจใส่ค่อนข้างมาก  การให้อาหารมากเกินไปจะทำให้น้ำเน่าเสีย   ลูกปลาจะยิ่งเติบโตช้าและมักจะติดเชื้อเกิดโรคระบาดตายเกือบหมด   แต่ถ้าน้อยเกินไปลูกปลาก็จะโตช้าและมักจะมีขนาดแตกต่างกันอย่างมาก   โดยจะมีลูกปลาขนาดโตไม่กี่ตัว   วิธีการกะปริมาณอาหารที่ดีคือ   ผู้เลี้ยงจะต้องดูจากตัวลูกปลาภายหลังจากที่ให้อาหารไปแล้วประมาณ  15 - 20  นาที   ใช้แก้วน้ำตักลูกปลาขึ้นมาดู   ถ้าเป็นช่วงที่ให้ไข่แดงเป็นอาหาร   จะเห็นว่าที่บริเวณท้องของลูกปลาจะมีสีขาว   ถ้าเป็นอาหารผงท้องจะเป็นแนวดำ   ดังนั้นถ้าเห็นว่าลูกปลาทุกตัวมีอาหารที่บริเวณท้องเป็นแนวยาวตลอด   ก็แสดงว่าอาหารพอ   แต่ถ้าเห็นว่าลูกปลาบางส่วนมีอาหารที่ท้องอยู่น้อยก็แสดงว่าอาหารไม่เพียงพอ   ควรให้อาหารเพิ่มอีก

                หมายเหตุ   ช่วงนี้ควรให้อาหารวันละ  3  ครั้ง  คือ  เช้า   กลางวัน  และเย็น

8.2 ช่วงหลัง   ถึงแม้ลูกปลาจะกินอาหารผงได้ดี   แต่อาหารผงก็มีข้อเสียที่มักมีการแตกตัวและกระจายตัวได้ง่าย   ซึ่งเป็นบ่อเกิดของน้ำเสีย   ดังนั้นเมื่ออนุบาลลูกปลาในช่วงแรกด้วยไข่และอาหารผง   เป็นเวลาประมาณ  15  วัน   ก็ควรจะเปลี่ยนมาเป็นอาหารเม็ดลอยน้ำโดยใช้อาหารเม็ดสำหรับเลี้ยงลูกปลาดุกเล็กระยะแรก   ให้ลูกปลาได้เลยจะเห็นว่าอาหารจะลอยตัวอยู่ผิวน้ำ   จากนั้นประมาณ  15 - 20  นาที อาหารจะพองขยายตัวขึ้นและนิ่ม   ในวันแรกลูกปลาจะยังไม่เคยชินกับอาหารลอยน้ำ   ฉนั้นให้ใช้นิ้วบีบอาหารที่ลอยอยู่บางส่วนให้จมตัวลง  และมีอาหารลอยน้ำเหลืออยู่บ้าง   ทำเช่นนี้ประมาณ  3  วัน ลูกปลาจะเคยชินกับการกินอาหารเม็ดลอยน้ำได้ดี     

            ขั้นตอนต่อไปที่สำคัญ  คือ  การทำความสะอาดบ่ออนุบาล   โดยเฉพาะในการอนุบาลช่วงแรก   ไม่ว่าจะเป็นการใช้ไข่แดงหรืออาหารผงให้เป็นอาหารลูกปลา   ทั้งไข่แดงและอาหารผงจะเหลือตกตะกอนเป็นเมือกอยู่ที่พื้นก้นบ่อเป็นประจำทุกวัน   ดังนั้นหลังจากให้อาหารเช้าแล้วประมาณ  1  ชั่วโมง   ควรทำความสะอาดผนังและพื้นก้นบ่อ   โดยใช้ฟองน้ำค่อยๆลูบไปตามผนังและพื้นก้นบ่อให้ทั่ว  ถ้าเป็นบ่อที่มีระบบกรองที่ดี  ตะกอนเมือกที่ถูกขัดออกมาก็จะถูกขจัดออกได้โดยง่าย  

ภาพที่ 32  แสดงลักษณะของบ่ออนุบาลลูกปลาทองที่เหมาะสม

การฟักไข่ปลาทอง

 เมื่อประสบผลสำเร็จในการเพาะปลาทองหรือสามารถทำให้ปลาทองวางไข่ได้แล้ว   ขั้นตอนต่อไปคือการฟักไข่   ซึ่งอาจใช้บ่อเพาะเป็นบ่อฟักไข่ได้เลย   โดยการช้อนเอาพ่อแม่ปลาออก   จากนั้นเพิ่มระดับน้ำเป็น  30 - 40  เซนติเมตร   เปิดแอร์ปั๊มเพื่อให้ออกซิเจนและเกิดการหมุนเวียนน้ำตลอดเวลา   และถ้าสามารถเพิ่มน้ำใหม่ทำให้มีการระบายน้ำด้วย   จะช่วยไล่ความคาวที่เกิดขึ้นระหว่างการพัฒนาของไข่ออกไปเรื่อยๆ   จะทำให้ไข่ปลาทองฟักตัวได้ดีไม่ค่อยมีการติดเชื้อ   แต่ต้องใส่ผ้ากรองกันไว้ที่ทางออกของท่อน้ำล้น   เพื่อกันลูกปลาที่ฟักตัวออกจากไข่ไม่ให้ไหลไปตามน้ำ   แม่ปลา  1  ตัวจะสามารถวางไข่ได้ครั้งละ  1,000 - 3,000  ฟอง   ไข่จะใช้เวลาในการฟักตัวประมาณ  48 - 56  ชั่วโมง ( 2 - 3  วัน )   ลูกปลาที่ฟักตัวออกจากไข่แล้วมักจะเกาะอยู่ที่รัง   หรือว่ายน้ำออกไปเกาะอยู่ที่ผนังบ่อ   รอจนเช้าวันที่ 4 หลังจากที่ปลาวางไข่จึงค่อยๆเขย่ารังเพื่อไล่ลูกปลาออกจากรัง  แล้วปลดรังออก

 

ภาพที่ 29  ลักษณะของลูกปลาทองที่ฟักออกจากไข่แต่ยังมีถุงอาหารอยู่  ยังไม่ว่ายน้ำจะเกาะอยู่ที่ผนัง 

                                                             

วิธีการเพาะปลาทอง

  ปลาทองจัดว่าเป็นปลาที่ดำเนินการเพาะพันธุ์ได้อย่างง่ายๆ   โดยวิธีการเพาะแบบช่วยธรรมชาติ  ปกติปลาทองจะมีการแพร่พันธุ์วางไข่ในตู้กระจกหรือบ่อที่ใช้เลี้ยงอยู่แล้ว   ซึ่งมักจะไล่ผสมพันธุ์วางไข่ในตอนเช้าของวันถัดไปหลังจากที่ผู้เลี้ยงมีการเปลี่ยนถ่ายน้ำใหม่ให้   แต่ที่ผู้เลี้ยงไม่พบว่ามีลูกปลาทองเกิดขึ้นในตู้เลี้ยงปลา   เนื่องจากว่าปลาทองเป็นปลาที่ไข่ทิ้งไม่มีการดูแลรักษาไข่   เมื่อวางไข่แล้วก็จะหวนกลับมากินไข่ของตัวเองอีกด้วย   นอกจากนั้นปลาทองตัวอื่นๆหรือปลาชนิดอื่นที่เลี้ยงรวมอยู่ในตู้ด้วย   ก็จะคอยเก็บกินไข่ที่ออกมาด้วย  กว่าที่ไข่ที่เหลืออยู่จะฟักตัวออกมา   ซึ่งต้องใช้เวลาประมาณ 2 - 3  วัน   ไข่ก็จะถูกปลาทยอยเก็บกินไปเกือบหมด   ส่วนไข่ที่รอดจากถูกกินจนตัวอ่อนฟักตัวออกมา   ตัวอ่อนที่ยังช่วยตัวเองไม่ได้ก็จะกลายเป็นอาหารที่ดีของปลาต่างๆอีก   เพราะลูกปลาจะมีขนาดพอๆกับลูกน้ำ   ทำให้ถูกจับกินไปจนหมดอย่างรวดเร็ว

                  ดังนั้นหากต้องการลูกปลาทองก็จำเป็นต้องมีการจัดการการเพาะให้ถูกต้อง   จึงจะได้ลูกปลาจำนวนมากตามต้องการ     การเพาะปลาทองจะทำได้ดี   คือ   ปลาวางไข่ง่าย   ตั้งแต่เดือนเมษายน  ถึง  เดือนกันยายน   โดยดำเนินการตามขั้นตอนดังนี้

6.1 การเตรียมบ่อเพาะ   บ่อที่เหมาะสมสำหรับการเพาะปลาทองควรเป็นบ่อซีเมนต์   มีขนาดประมาณ  1 ตารางเมตร   ขัดล้างให้สะอาดด้วยแปรงและสบู่แล้วฉีดน้ำล้างหลายๆครั้ง   จากนั้นเตรียมน้ำใหม่ที่ระดับประมาณ  20 - 25  เซนติเมตร  นอกจากนั้นยังอาจใช้กะละมังขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 50 เซนติเมตรเป็นบ่อเพาะปลาทองก็ได้

    

ภาพที่ 24  แสดงลักษณะบ่อเพาะปลาทอง

6.2 การเตรียมรัง   ปลาทองเป็นปลาที่มีไข่ประเภทไข่ติด   พฤติกรรมการวางไข่นั้นปลาเพศผู้จะว่ายน้ำไล่ปลาเพศเมียไปเรื่อยๆ   ปลาเพศเมียเมื่อพร้อมจะวางไข่จะว่ายน้ำเข้าหาพรรณไม้น้ำตามริมน้ำ   แล้วปล่อยไข่ครั้งละ  10 - 20  ฟอง   ปลาเพศผู้ที่ว่ายน้ำตามมาก็จะปล่อยน้ำเชื้อตาม   ไข่จะได้รับการผสมพร้อมกันนั้นก็เกิดสารเหนียวที่เปลือกไข่   ทำให้ไข่เกาะติดอยู่ตามราก  ลำต้น  และใบของพรรณไม้น้ำ   ดังนั้นการเตรียมรังในบ่อเพาะปลาทอง  ควรเป็นรังที่ช่วยให้ไข่ติดได้ง่ายและมากที่สุด   คือต้องมีลักษณะเป็นฝอยนิ่มและค่อนข้างยาว   รังที่นิยมใช้ในปัจจุบันได้แก่รังที่ทำจากเชือกฟาง   โดยนำเชือกฟางสีใดก็ได้มาผูกเป็นกระจุก(คล้ายกับพู่ที่เชียร์ลีดเดอร์ใช้)   มีความยาวประมาณ  20  เซนติเมตร   แล้วฉีกให้เป็นฝอยโดยพยายามให้เป็นเส้นฝอยขนาดเล็กให้มากที่สุด   จากนั้นนำไปจุ่มในน้ำเดือดเพื่อให้เกิดความนุ่ม   แล้วทำกรอบไม้ (อาจใช้ท่อ เอสล่อน)ให้ลอยอยู่ผิวน้ำ   ขนาดเล็กกว่าบ่อเพาะเล็กน้อยเพื่อให้กรอบลอยอยู่บนผิวน้ำในบ่อได้ดี   นำรังมาผูกในกรอบไม้เพื่อให้รังลอยตัว   และรังจะกระจายตัวกัน   หากไม่ทำกรอบผูกรัง   รังจะถูกแรงลมที่เกิดจากเครื่องแอร์ปั๊ม   ทำให้รังลอยไปรวมเป็นกระจุกอยู่ริมบ่อ   ปลาจะวางไข่ที่รังได้ยาก   การทำให้รังกระจายตัวกัน  ช่วยให้ปลาสามารถวางไข่โดยกระจายไข่ตามรังที่จัดไว้ทุกรังได้เป็นอย่างดี

 

ภาพที่ 25  แสดงลักษณะพู่ทำจากเชือกฟางและรากผักตบชวาที่นิยมใช้เป็นรังในบ่อเพาะปลาทอง

6.3 การเตรียมพ่อแม่พันธุ์   คือการเลี้ยงและคัดปลาที่พร้อมจะผสมพันธุ์จากปลาที่เลี้ยงไว้รวมกัน   โดยจะต้องเน้นเป็นปลาที่มีไข่แก่และน้ำเชื้อดี   การที่จะเลี้ยงปลาทองให้มีไข่แก่และน้ำเชื้อได้ดีนั้นเป็นเรื่องไม่ยาก   จากที่ได้กล่าวไว้แล้วว่าการเลี้ยงปลาสวยงามเป็นการเลี้ยงปลาที่มีคุณภาพน้ำดีกว่าการเลี้ยงปลาแบบอื่นๆ   เนื่องจากมีระบบกรองน้ำที่ดี   ในสภาพน้ำที่ค่อนข้างดีปลาจะใช้อาหารที่ได้รับไปสำหรับการเจริญเติบโต   ส่วนการพัฒนาของระบบสืบพันธุ์จะเป็นไปอย่างช้าๆ   เมื่อใดที่คุณภาพน้ำเริ่มมีการสะสมของสิ่งหมักหมมต่างๆมากขึ้น   ปลาที่สมบูรณ์เพศแล้วจะเริ่มมีการพัฒนาระบบสืบพันธุ์มากขึ้น   เปรียบเทียบได้กับฤดูร้อนซึ่งน้ำในแหล่งน้ำธรรมชาติจะลดระดับลงเรื่อยๆน้ำจะมีการสะสมแร่ธาตุต่างๆมากขึ้น   ปลาจะใช้อาหารที่ได้รับเพื่อการพัฒนาระบบสืบพันธุ์   เป็นการเตรียมพร้อมเพื่อการแพร่พันธุ์ในฤดูฝนที่จะมาถึง   ดังนั้นการเลี้ยงปลาทองเพื่อให้ปลามีไข่แก่และน้ำเชื้อดีแทบทุกตัวพร้อมกัน   จึงต้องอาศัยการเลียนแบบธรรมชาติ  ซึ่งวิธีที่สะดวกและง่ายที่สุด  คือ  การปรับปรุงระบบเครื่องกรองน้ำ   โดยเปลี่ยนมาใช้เครื่องกรองน้ำแบบหม้อกรองในตู้  ซึ่งช่วยทำให้น้ำใสได้บ้างพอควรและเก็บตะกอนไว้ได้ด้วย   ล้างหม้อกรองประมาณ  3  วัน  ต่อครั้ง   และงดการเปลี่ยนถ่ายน้ำในตู้ปลาหรือบ่อเลี้ยงปลาโดยเด็ดขาด   หากจำเป็นต้องเติมน้ำเนื่องจากระดับน้ำลดลง   ควรเติมในช่วงเช้า  เพราะการเติมน้ำในตอนเย็นซึ่งอุณหภูมิเริ่มลดลง   และปลาได้รับน้ำใหม่อาจมีผลกระตุ้นให้ปลาไข่แก่บางตัววางไข่ในเช้าวันถัดไปได้   พ่อแม่พันธุ์ปลาทองที่จะนำมาใช้เพาะพันธุ์ควรมีอายุประมาณ  10  เดือน   นำมาเลี้ยงรวมกันเป็นเวลาประมาณ  30 - 50  วัน  ปลาทองที่คัดมาเลี้ยงแทบทุกตัวจะมีไข่แก่และน้ำเชื้อสมบูรณ์เหมือนกันแทบทุกตัว   ทำให้สะดวกที่จะคัดไปปล่อยลงบ่อเพาะ   และควรคัดไปปล่อยเวลาประมาณ  16.00  น.

                ข้อควรพิจารณาในการเตรียมพ่อแม่พันธุ์ปลาทอง   ควรหลีกเลี่ยงปลาในครอกเดียวกันเพื่อป้องกันการผสมเลือดชิด

 

ภาพที่ 26  แสดงลักษณะการเลี้ยงพ่อแม่พันธุ์ปลาทองในถังไฟเบอร์

6.4 จำนวนปลาและสัดส่วนเพศ   การปล่อยปลาลงบ่อเพาะแต่ละบ่อควรปล่อยปลาเพียงบ่อละ  1  คู่   หรือใช้ปลาเพศเมีย  1  ตัว  กับปลาเพศผู้  2  ตัว   เนื่องจากการใช้ปลามากกว่า  1  คู่ นั้น   ในขณะที่ปลาเพศเมียตัวที่พร้อมจะวางไข่ถูกปลาเพศผู้ว่ายน้ำไล่ไปนั้น   จะถูกปลาตัวอื่นๆคอยรบกวนโดยว่ายน้ำติดตามกันไปหมดทุกตัว  เพราะปลาเหล่านั้นต้องการตามไปกินไข่ของแม่ปลาที่จะปล่อยออกมา   การปล่อยปลาหลายคู่จึงกลับกลายเป็นข้อเสีย   ดังนั้นการปล่อยปลาเพียงบ่อละคู่จะทำให้ไข่มีอัตราการผสมค่อนข้างดี   และได้จำนวนมาก  

 

ภาพที่ 27  ลักษณะของพ่อแม่ปลาทองที่คัดปล่อยลงบ่อเพาะ

6.5 การเพิ่มน้ำและลม   หากต้องการให้ปลาได้รับการกระตุ้นและเกิดการวางไข่อย่างแน่นอน   ควรจะมีการให้ลมเพื่อให้น้ำเกิดการหมุนเวียนแรงพอสมควร   นอกจากนั้นถ้าหากสามารถทำให้เกิดกระแสน้ำ   หรือทำให้เกิดฝนเทียม   ก็จะทำให้ปลาวางไข่ได้ง่ายขึ้น   ฉนั้นบ่อเพาะที่ดีจะต้องมีระบบน้ำล้นที่ดีด้วย

6.6 การวางไข่ของปลา   ถ้าหากคัดปลาได้ดี  คือ  ปลามีไข่แก่และน้ำเชื้อดี   ปลาจะผสมพันธุ์วางไข่ตอนรุ่งเช้าของวันถัดไป   หากปลายังไม่วางไข่จะปล่อยพ่อแม่ปลาไว้อีก  1  คืน   แต่ถ้าเช้าวันถัดไปปลาก็ยังไม่วางไข่  แสดงว่าผู้เพาะคัดปลาไม่ถูกต้อง   คือปลาเพศเมียที่คัดมาเพาะมีรังไข่ยังไม่แก่จัดพอที่จะวางไข่ได้   จะต้องปล่อยพ่อแม่ปลาที่คัดมาเพาะกลับคืนลงบ่อเลี้ยง   แต่ถ้าปลาวางไข่จะสังเกตได้ว่าน้ำในบ่อเพาะมีลักษณะเปลี่ยนแปลงไป   โดยมักจะเกิดเมือกเป็นฟองตามผิวน้ำและรัง   เมื่อพิจารณาที่รังจะเห็นว่ามีไข่ปลาทอง   มีลักษณะเป็นเม็ดเล็กๆสีเหลืองอ่อนค่อนข้างใส   เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ  1  มิลลิเมตรติดอยู่ตามเส้นเชือกภายในรัง   เม็ดไข่ที่ดูใสนี้แสดงว่าเป็นไข่ที่ได้รับการผสมหรือไข่ดี   และจะมีเม็ดไข่ที่สีขุ่นขาวซึ่งเป็นไข่ที่ไม่ได้รับการผสมหรือเป็นไข่เสีย

ภาพที่ 28  แสดงลักษณะไข่ปลาทองที่ติดอยู่ที่รากผักตบชวา      

                                                         ไข่ดีจะใส ส่วนไข่เสียจะสีขุ่นขาว

การจำแนกเพศปลาทอง

     การศึกษาความแตกต่างลักษณะเพศของปลาทองทำได้ไม่ยากนัก  ผู้เลี้ยงปลาโดยทั่วไปจะสามารถแยกเพศปลาทองได้   ผู้ที่ต้องการดำเนินการเพาะพันธุ์ปลาทอง   หากเข้าใจวิธีการแยกเพศปลาทองเป็นอย่างดี  ก็จะช่วยให้เลือกซื้อหรือจัดเตรียมปลาทองเพศผู้และเพศเมียตามจำนวนที่ต้องการได้

                ความแตกต่างลักษณะเพศของปลาทองนั้น   ถ้าจะดูจากลักษณะภายนอกของลำตัวแล้วจะไม่พบความแตกต่างกัน   การแยกเพศจะทำได้ก็ต่อเมื่อปลาสมบูรณ์เพศ  คือ  เป็นปลาโตเต็มวัยแล้ว   ซึ่งต้องเลี้ยงไว้ประมาณ  6 - 8  เดือน   เมื่อปลาสมบูรณ์เพศแล้วปลาเพศผู้จะเกิด   ตุ่มสิว (Pearl  Organ หรือ Nuptial Tubercles) ซึ่งเป็นตุ่มหรือจุดเล็กๆสีขาว   เกิดขึ้นบริเวณก้านครีบอันแรกของครีบอก   และบริเวณกระพุ้งแก้ม  ซึ่งถ้าสังเกตุดีๆจะพอเห็นได้   และมักจะเกิดเด่นชัดเมื่อถึงฤดูผสมพันธุ์ของปลาทอง   แต่ในช่วงนอกฤดูกาลผสมพันธุ์  เช่นในฤดูหนาว   หรือปลาไม่มีความพร้อมทางเพศ   ตุ่มสิวนี้จะมีขนาดเล็กสังเกตุได้ยาก   แต่ก็สามารถแยกเพศได้โดยการใช้มือลูบเบาๆที่ครีบอก   ถ้าเป็นปลาทองเพศผู้จะรู้สึกสากมือเนื่องจากมีตุ่มสิวดังกล่าว   แต่ถ้าเป็นปลาเพศเมียจะรู้สึกว่าครีบอกนั้นจะลื่น   นอกจากนั้นถ้าปลามีความพร้อมในการผลมพันธุ์   คือปลาเพศเมียมีไข่แก่   และปลาเพศผู้มีน้ำเชื้อสมบูรณ์   ถ้าจับที่บริเวณท้องของเพศเมียจะรู้สึกว่าค่อนข้างนิ่ม   และที่ช่องเพศจะขยายตัวนูนสูงขึ้น   ส่วนปลาเพศผู้ถ้าลองรีดที่บริเวณท้องลงไปทางช่องเพศ   จะเห็นว่ามีน้ำเชื้อซึ่งเป็นสีขาวขุ่นคล้ายน้ำนมไหลออกมาเล็กน้อยได้

                

 ภาพที่ 22  แสดงบริเวณก้านครีบอันแรกที่จะเกิดตุ่มสิวในปลาทองเพศผู้        

                               ที่มา : http://www.bloggang.com/mainblog.php (ขวา)      

 ภาพที่ 23  แสดงบริเวณก้านครีบอันแรกและกระพุ้งแก้มที่จะเกิดตุ่มสิวในปลาทองเพศผู้        

                      ที่มา : http://www.flickr.com/photos/cfm/663680680/     

ลักษณะพันธุ์ของปลาทอง

จากการที่มีการพัฒนาทางด้านการเพาะพันธุ์   มีการคัดเลือกลักษณะเด่นที่ต้องการ  แล้วนำมาเพาะพันธุ์ต่อมาเรื่อยๆ   ทำให้ได้ปลาทองที่มีลักษณะและสีสันสวยงามหลายแบบด้วยกัน   และมีการตั้งชื่อพันธุ์ต่างๆไว้ดังนี้

                4.1 ปลาทองที่มีหางเดี่ยว   อาจเรียกหางปลาทู  หรือหางแฉก (Fork  Tail)   ลักษณะหางเป็นแผ่นแบนกว้าง   เว้าตรงกลางหรือเป็น  2  แฉก   มีสายพันธุ์ที่นิยม  2  สายพันธุ์   คือ

4.1.1 พันธุ์โคเมท (Comet)   เป็นปลาทองสายพันธุ์ดั้งเดิม   หรือต้นตระกูลของปลาทอง   ลักษณะลำตัวค่อนข้างแบนยาวคล้ายปลาไน   ลำตัวมักมีสีแดง   สีแดงสลับขาว   หรือสีทอง   ปัจจุบันไม่ได้รับความนิยม

     

                              ภาพที่ 5  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์โคเมท

                                           ที่มา : http://koiandfreshwaterfishblog.blogspot.com/ (ซ้าย)

                                                    http://petesfishplace.com/pages/ (ขวา)

4.1.2 พันธุ์ชูบุงกิง (Shubunkin)    ลักษณะคล้ายพันธุ์โคเมท   แต่จะมีจุดประที่ลำตัวหลายสี   เช่น  สีแดง  สีขาว  สีม่วง  สีส้ม  และสีดำ   เกล็ดจะค่อนข้างใส   จัดเป็นปลาทองที่สวยงามมากชนิดหนึ่ง   เนื่องจากมีสีเด่นหลายสี   สดใส   ได้รับความนิยมมากในสมัยก่อนและมีการตั้งชื่อไว้หลายชื่อ  เช่น   Speckled  Goldfish ,  Harlequin  Goldfish ,  Vermilion  Goldfish  หรือ  Coronation  fish 

      

                               ภาพที่ 6  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์ชูบุงกิง

                                             ที่มา : http://www.aquarticles.com/ (ซ้าย)

                                                     http://goldfish2care4.com/goldfish-types/ (ขวา)               

                4.2 ปลาทองที่มีหางคู่   คือมีส่วนหางแยกออกเป็น  3 - 4  แฉก   มีทั้งที่มีครีบหลังตามปกติ   หรือบางชนิดไม่มีครีบหลัง   มีที่ได้รับความนิยมหลายสายพันธุ์  ดังนี้

4.2.1 พันธุ์ออแรนดา (Oranda) สมัยก่อนมักเรียกฮอลันดา   หรือฮอลันดาหัวแดง   ลักษณะลำตัวค่อนข้างยาว   มีครีบครบทุกครีบ   หางยาว   และมีลักษณะเด่นคือมีวุ้นที่ส่วนหัว (Hood) คล้ายพันธุ์หัวสิงห์   แต่มักไม่ขยายใหญ่เท่าหัวสิงห์   สีของวุ้นมักออกเป็นสีเหลืองส้ม   เป็นปลาทองที่มีขนาดใหญ่   และมีความสวยงามมากชนิดหนึ่ง   สีของลำตัวมักออกสีขาวเงิน    ชาวญี่ปุ่นเรียก   Oranda  Shishigashira

      

ภาพที่ 7  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์ออแรนดา

                                                  ที่มา : http://www.aquariumslife.com/ (ซ้าย)

4.2.2 พันธุ์ริวกิ้น (Ryukin  or  Veiltail )   ลักษณะเด่น  คือ   เป็นพันธุ์ที่มีหางค่อนข้างยาวเป็นพวงสวยงามเป็นพิเศษ   คล้ายริบบิ้นหรือผ้าแพร   ทำให้มีชื่อเรียกได้หลายชื่อ  คือ  Fringetail ,  Ribbontail ,  Lacetail ,   Muslintail  และ  Japanese  Fantail   ในขณะที่ว่ายน้ำครีบหางจะบานเป็นสง่า   ลำตัวค่อนข้างกลมสั้น   และมักมีสีแดงสลับขาว  บางชนิดอาจมี 5 สี  เป็นพันธุ์ที่ได้รับความนิยมค่อนข้างมาก     

    

ภาพที่ 8  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์ริวกิ้น

4.2.3 พันธุ์ตาโปน (Telescope-eyed  Goldfish)   อาจเรียก  Pop-eye  Goldfish   ชาวจีนนิยมเรียก  Dragon  Eyes   ชาวญี่ปุ่นเรียก  Aka  Demekin   ซึ่งแปลว่าตาโปนเช่นกัน   ลักษณะเด่นของพันธุ์  คือ  ลูกตาจะยื่นโปนออกมามากเหมือนท่อกล้องส่องทางไกล   พันธุ์ตาโปนที่นิยมเลี้ยงมี  5  ชนิด  คือ

             พันธุ์ตาโปนสีแดง (Red  Telescope-eyed  Goldfish)   มีสีแดงตลอดตัว   ได้รับความนิยมมากในญี่ปุ่น

      

ภาพที่ 9  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์ตาโปนสีแดงขาว

                                               ที่มา : http://www.nicaonline.com/new-168.html

               พันธุ์มัว (Moor)   หรือเล่ห์ (Black  Moor  or  Black  Telescope-eye  Goldfish)  เป็นพันธุ์ที่รู้จักดีในประเทศไทยในชื่อ เล่ห์ หรือ ลักเล่ห์  ลักษณะเด่น  คือ  ลำตัวมีสีดำสนิทตลอด  ตาจะไม่โปนมากนัก  ชาวญี่ปุ่นเรียกพันธุ์นี้ว่า  Kuro  Demekin

          

ภาพที่ 10  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์เล่ห์

                                                        ที่มา : http://www.petgoldfish.net/gallery/ (ขวา)     

                                                                                                          

                  พันธุ์ตาโปนสามสี (Calico  Telescope-eye  Goldfish)   รู้จักกันดีในประเทศไทยว่าลักเล่ห์ห้าสี   เป็นพันธุ์ที่มีเกล็ดค่อนข้างบาง   ลำตัวมีสีสันหลายสีสดเข้มและมักมีเพียง  3  สี   แต่สีที่พบในพันธุ์นี้จะมี  5  สี  คือ  สีแดง  สีขาว  สีดำ  สีน้ำตาลออกเหลือง  และสีแดงออกม่วง   ชาวญี่ปุ่นเรียกพันธุ์นี้ว่า  Sanshoku  Demekin

      

ภาพที่ 11  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์ตาโปนสามสี

                                                            ที่มา : http://www.petgoldfish.net/gallery/ (ซ้าย)        

                                                            http://www.truaqua.com/ (ขวา)

                   พันธุ์ตาลูกโป่ง (Bubble  Eye  Goldfish)   ลักษณะเด่น  คือ  มีเบ้าตาพองออกคล้ายลูกโป่งทั้งสองข้าง   เวลาว่ายน้ำมักจะแกว่งไปมา   ลำตัวมักมีสีขาวหรือเหลืองแกมส้ม   มีทั้งที่มีครีบหลังและไม่มีครีบหลัง

      

ภาพที่ 12  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์ตาลูกโป่งที่ไม่มีครีบหลัง

                                           ที่มา : http://fishkipedia.com/bubble-eye-goldfish/ (ซ้าย)     

                                                                http://fishkipedia.com/unique-goldfish-variant/ (ขวา)        

                   พันธุ์ตากลับ (Celestial  Goldfish)   ลักษณะเด่น  คือ  ตาที่โปนออกมาจะหงายกลับขึ้นข้างบน   ชาวจีนเรียกว่า   Shotengan   แปลว่าตามุ่งสวรรค์   หรือตาดูฟ้า   ต่อมาชาวญี่ปุ่นนำไปเลี้ยงและพัฒนาได้หางสั้นกว่าเดิม   เรียก  Demeranchu

    

ภาพที่ 13  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์ตากลับ

                                                      ที่มา : http://fishkipedia.com/unique-goldfish-variant/ (ซ้าย)

                                                                                http://www.bristol-aquarists.org.uk/goldfish/ (ขวา)

4.2.4 พันธุ์เกล็ดแก้ว (Pearl  Scale  Goldfish)   ลักษณะลำตัวค่อนข้างกลมคล้ายลูกปิงปอง   ส่วนหัวเล็กมาก  หางยาว   ลักษณะเด่น คือ  มีเกล็ดนูนขึ้นมาต่างกับเกล็ดธรรมดาทั่วไปอย่างชัดเจน   สีของลำตัวมักมีสีขาว สีส้ม   และสีทอง     

    

ภาพที่ 14  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์เกล็ดแก้ว

                                              ที่มา : http://pirun.ku.ac.th/ (ซ้าย) 

                                                                   http://www.petgoldfish.net/pearlscale-goldfish.html (ขวา)

4.2.5 พันธุ์หัวสิงห์ (Lionhead  Goldfish  or  Ranchu)   ลักษณะเด่นของพันธุ์นี้คือ   ไม่มีครีบหลัง   หางสั้นและเป็นครีบคู่   ที่สำคัญคือ  ส่วนหัวจะมีก้อนวุ้นปกคลุมอยู่   ทำให้มีชื่อเรียกได้อีกหลายชื่อ   เช่น  Hooded  Goldfish ,  Buffalo-head  Goldfish   ส่วนในญี่ปุ่นเรียก  Ranchu   ในประเทศไทยเรียกกันโดยทั่วไปว่า “หัวสิงห์”   เป็นพันธุ์ที่ได้รับความนิยมอย่างมากในปัจจุบัน   และนิยมจัดประกวดกันเป็นประจำ   จนอาจเรียกได้ว่าเป็นเจ้าพ่อของปลาทอง (King  of  The  Goldfish)   มีอยู่หลายชนิดที่นิยมเลี้ยง  ได้แก่

                  สิงห์ญี่ปุ่น   เป็นพันธุ์ที่ได้รับความนิยมมากที่สุด   ลักษณะทั่วไปคือ  ลำตัวค่อนข้างสั้นและส่วนหลังโค้งมนสวยงาม   สีของลำตัวเป็นสีส้มเข้มเหลือบทองต้องตา   วุ้นที่ส่วนหัวมีลักษณะเล็กละเอียดขนาดไล่เลี่ยกันและค่อนข้างหนา   ครีบหางสั้นและจะยกสูงขึ้นเกือบตั้งฉากกับลำตัว   ครีบก้นเป็นครีบคู่มีขนาดเท่ากัน

    

ภาพที่ 15  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์หัวสิงห์

                                                      ที่มา : http://fishkipedia.com/unique-goldfish-variant/(ขวา)

                  สิงห์จีน   เป็นพันธุ์ต้นตระกูลของหัวสิงห์   กำเนิดในจีน   ลำตัวค่อนข้างยาว   ส่วนหลังไม่โค้งมากนัก   หางค่อนข้างยาวอ่อนลู่   หัวค่อนข้างใหญ่และมีวุ้นดกหนากว่าสายพันธุ์อื่น   และทางด้านท้ายของวุ้นไม่ขรุขระ   ทำให้มองเหมือนหัวมีขนาดใหญ่กว่าลำตัว   สีของลำตัวเป็นสีส้มแกมทองแต่ไม่สดมากนัก  

   

ภาพที่ 16  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์สิงห์จีน

                                                      ที่มา : http://pirun.ku.ac.th/  (ซ้าย)   

                                                              http://www.bloggang.com/mainblog.php (ขวา)           

                   สิงห์หัวแดง  สิงห์ตันโจ  ลักษณะทั่วไปคล้ายสิงห์ญี่ปุ่น   แต่สีของลำตัวเป็นสีขาวเงิน   ส่วนหัวและวุ้นจะมีสีแดง

    

ภาพที่ 17  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์สิงห์หัวแดง

                                                   ที่มา : สุรศักดิ์ (2538) (ซ้าย)

                   สิงห์ตามิด   ลักษณะทั่วไปคล้ายสิงห์ญี่ปุ่น   แต่สีของลำตัวเป็นสีดำสนิทตลอดลำตัว   แม้กระทั่งวุ้นก็เป็นสีดำ   วุ้นค่อนข้างดกหนาจนปิดลูกตาแทบมองไม่เห็น 

            

ภาพที่ 18  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์สิงห์ตามิด

                                                                     ที่มา : http://pirun.ku.ac.th/  (ซ้าย)   

                                                            http://www.bloggang.com/mainblog.php (ขวา)            

                   สิงห์ห้าสี   ลักษณะทั่วไปคล้ายสิงห์จีน   แต่มีสีบนลำตัว  5  สี   คือ  สีดำ  สีแดง  สีขาว สีน้ำเงิน  และสีเหลือง   เกล็ดค่อนข้างบางโปร่งใส

     

ภาพที่ 19  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์สิงห์ห้าสี

                                                     ที่มา : http://www.ninekaow.com/

                   สิงห์เงิน  ลักษณะทั่วไปคล้ายสิงห์หัวแดง   มีสีของลำตัวเป็นสีขาวเงิน   แต่ส่วนหัวและวุ้นจะมีสีเงินด้วย

    

ภาพที่ 20  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์สิงห์เงิน

                                                      

                 สายพันธุ์อื่นๆ  ยังมีปลาทองอีกหลายสายพันธุ์ที่ผลิตขึ้นมาจากประเทศต่างๆ  โดยเฉพาะในประเทศญี่ปุ่นซึ่งเน้นผลิตปลาทองเพื่อการส่งออก  และค่อนข้างได้รับความนิยมจากตลาดต่างประเทศ ทำให้มีสายพันธุ์ใหม่ๆเกิดขึ้นเสมอ 

               

ภาพที่ 21  แสดงลักษณะของปลาทองพันธุ์อื่นๆ

                            ที่มา : http://www.bossranchu.com/technic_fish/ranchu0312.html